De Vemmekensspoeling

Sint-Gillis, augustus - De Vemmekensspoeling op het Chiroterein aan de Torrestraat in Sint-Gillis zal dit jaar doorgaan van vrijdag 15 tot en met zondag 17 augustus.

Dit openluchtevenement staat in Sint-Gillis-Dendermonde en omstreken bekend voor zijn authenticiteit en slaagt er keer op keer in de klok terug te draaien naar een tijd waarin de boeren ‘s ochtends nog met paard en kar naar het veld trokken om met hun dorsvlegel het kaf van het koren te scheiden. Dat waren nog eens tijden. De vemmekens vlogen geregeld door de nog onbevuilde, zuivere lucht en werden na een dag van hard labeur met een frisse pint doorgespoeld bij moeder thuis.

Terug naar het heden nu. We mogen dan wel al lang geen dorsvlegel meer in ons tuinhuis hebben staan maar we weten wel nog verdomd goed hoe we die frisse pint moeten drinken. Gelukkig maar.
Dus de ‘place to be’ zal opnieuw café Pollietekens worden. L’Achouffe van ’t vat in kruiken en een bende zatte chiroleden die één voor één hun lijflied scanderen. Wat moet een mens nog meer hebben om zijn kostbare weekendavondjes mee te vullen. De kans is dan ook groot om in dat groezelig maar ó zo gezellig cafeetje op vrijdag- en zaterdagavond een lid van de kameraderieclub tegen het lijf te lopen. En natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugde.

Wie het niet zo begrepen heeft op zatte chiroleiders of -leidsters kan zich begeven naar het binnenplein, want de main stage wordt dit jaar opnieuw bevolkt door enkele lokale muziekgroepjes: In Extremis, FDM Band en Sjoekroedt. Ook daar zit de sfeer meestal wel goed. Nu nog het zonnetje. Tot dan!


Verslag (update 20/08):

Vrijdag 15 augustus arriveer ik rond 20u in de Torrestraat, parkeer mijn wagen en stap zo’n 200m richting festivalterein. Aan de toog tref ik drie vrienden aan met pint in de hand. Schijnbaar zijn zij hier al even. Eén van mijn vrienden komt zich hier zelfs vanuit het verre Boom opnieuw als flapuit profileren.
Het is mooi weer, de tafeltjes op het binnenplein zitten vol en de set van In Extremis wordt voorbereid. Er hangt een aroma van ambachtelijk gebakken pannenkoeken in de lucht. Ik kom pas van mijn werk en heb wel naar dit moment uitgekeken. Ik bestel een rondje en voel mij, met een Malheur in de hand, tot rust komen in goed gezelschap. Niet dat ik zo'n stresskonijn ben. Even later blijkt dat er ook Duvel is en, warempel, Karmeliet! Er wordt zoals gewoonlijk weer wat afgezeverd tussen de kameraden en de rondjes volgen elkaar in sneltempo op.
Toch voel ik mij plots de vreemde eind in de bijt. Mijn vrienden hebben hier veel familieleden rondlopen. Hun moeders, die hun zonen van op een afstand gadeslaan, poseren zelfs, met drie op een rij, voor de foto.
Het wordt stilaan donker. In Extremis krijgt maar moeizaam het publiek in beweging. Een Belgisch publiek is sowieso moeilijk in beweging te krijgen. Eén enkele dame waagt zich nog wel aan een danspasje maar de Chiromeisjes blijven veilig op een afstand. Hoe dan ook, In Extremis is een degelijke band die mooie covers brengt van bekende kleinkunstnummers. Ideaal voor een evenement als De Vemmekensspoeling.
Later wordt beslist om nog af te zakken naar de basis, Sint-Joris, voor een slaapmutsje. Onderweg wordt er nog wat afgelachen over een smeerput. Maar dit geheel terzijde. Ik drink nog een laatste pintje mee en keer omstreeks half één naar huis. Mijn kameraden weten alweer van geen ophouden. Twee mannen van staal.
De volgende morgen voel ik mij niet zo best. Hoe zou dat komen? In principe zou ik deze avond opnieuw naar de Torrestraat afzakken. Maar het is wel genoeg geweest voor dit weekend. Jammer, want ik had nog wel eens een ‘l Achouffe van 't vat willen proeven. Hier eindigt dus, vroeger dan voorzien, mijn verslag van De Vemmekensspoeling 2008. Een kermis is af en toe wel eens een geseling waard.

In beeld