Bierfestival bij De Heeren van Liedekerke

Denderleeuw, 6 september – Frankrijk heeft zijn wijn, Duitsland zijn worst, de Nederlanders hebben dan weer te veel water maar België kameraden, wij hebben ons bier! Ik durf niet zeggen hoeveel soorten maar het zijn er heel wat. Niet alleen talrijk maar ook echt lekkere, denk maar aan de Karmeliet, die net verkozen is tot beste bier. Laat ons de Westvleteren en zelfs al onze trappisten vooral niet vergeten. Ssst Swariss, eventjes niets zeggen over uw Duvelke ;) Ook het beste festival van de wereld zou in België zijn. Namelijk Rock Werchter. De combinatie, festival en bier die kenden we al. Maar een heus bierfestival? Neen, dat was nieuw. Dit leek ons zeker een activiteit voor de Kameraderie. Zo gezegd, zo gedaan. De weergoden hielden er als het ware rekening mee want er waren talrijke zonnestralen te bespeuren. Omstreeks 16u zaten 3 kameraden een drankje te nuttigen op een terrasje, naast de Basis, te Dendermonde. Een 30 minuutjes laten, kwam er een pick-up aangesneld, onze 4de man. Opnieuw ½ uur verder liet een groot uithangbord merken dat we de juiste plaats bereikt hadden. DHL. Kleurrijke vlaggen en spandoeken van de meest uiteenlopende biermerken begroeten ons. Het terrein was mooi ingericht, degusteren kon aan standen die per streek of per biersoort verspreid stonden. Een beetje info vergaren (lijst van de bieren, plattegrond) en een zestal originele drankbonnetjes, per persoon, werden gekocht. Elk van ons geeft de voorkeur aan blonde bieren, dus vooral deze werden geproefd. Bij onze 1ste verkenning was de Brugse Zot de minste van de 4. We proefden steeds 4 verschillende bieren, wel in kleine hoeveelheden. Onze lijstjes met score en beoordeling waren heilig, maar misschien niet altijd even correct. Zo kregen we aan de 3de toog van een sympathieke tooghanger en door een misverstandje er nog 2 bieren bovenop. Zes bieren proeven en in de juiste volgorde zetten was al niet zo simpel meer. Deze keer kreeg de Malheur 10 bijna unaniem de gouden medaille. Het champagnebier Deus eindigde verrassend op de laatste plaats. Er hing een ontspannen en aangename sfeer. Rond 19u moesten de bierglazen eventjes ruimte maken voor 3 mooi gevulde borden met een lekkere warme maaltijd, steeds met een passend bier bereid. Voor de vegetariër een bord met brood en naar het schijnt lekkere Abdijkaas. Ondertussen was een groepje een heuse berg materiaal op het podium aan het sjouwen. Volgende toog. Opnieuw 4 “blondjes”. Dat zoveel verschillende bieren proeven na een aantal glazen zen efficiëntie mist was al stilaan duidelijk. Een score of smaak van een biertje kan na een wandelingetje plots totaal anders zijn, dit geheel terzijde. Plezant was het zeker. Na een namiddag van folkmuziek staken de acht muzikale vrienden die samen de coverband “Never 2 Late” vormden van wal. Misschien mede door het vallen van de avond en de gedronken biertjes, maar er was snel ambiance. Als ook regen, een korte stevige stortbui deed ons herinneren dat we in België waren. Ik denk dat er nog 2 degustaties volgden, uiteraard met het nodige plezier en de passende foto’s. Ikzelf hield het al een tijdje bij frisse niet alcoholische dranken, een Bestuurder Onder Bedwelming was niet de bedoeling. Eén van de 4 kameraden kocht nog een doosje lekkere bierpralines en rond 22u30 verlieten we De Heeren. Een korte pitstop in Afspanning ’t Vat te Denderbelle mocht niet ontbreken. Een Duveltje dat me niet smaakte? Raar, maar het was zo. Terwijl Plavei de grenzen van zijn “dronken” Canon verkende. Iets met ISO- of was het nu alcoholwaarde? Swiffer kon amper geloven dat we na 1 consumptie al vertrokken. Maar een woord van een kameraad is er 2 waard. Twee consumpties misschien? Eenmaal in Dendermonde aangekomen ging ieder zijn eigen weg. ’t Was echt plezant, wie er niet bij was heeft misschien toch reden tot spijt. Cu next time.

Optredens in Afspanning 't Vat

Denderbelle, vrijdagavond 5 september - Eventjes vragen aan Swariss of hij al iets gepland had, hij had nog geen plannen. Dus ik vroeg hem of hij niet naar 't Vat kwam, er was een optredenken, zoals elke eerste vrijdag van de maand. Hij zei ja en we spraken af. Ik kom toe aan 't Vat en zie dat Swariss al op mij staat te wachten tegen de gevel. Wij weg, 't Vat in, om één Duvelke. Terwijl wij genieten van ons Duvelke worden onze trommelvliezen omver geblazen van de muziek. Terrapin, een jong groepje uit D'monde, ze waren beginnen spelen en dit eigenlijk wel loeihard, zeker voor zo'n kleine zaak. Het was keiharde rock, heel goed trouwens. Ze konden wel wat spelen en zingen. Ondertussen genieten wij nog van een paar Duvelkes. Het was weer eens vroeg als ik naar huis ging, alleen, want de Swariss bleef weer eens hangen! Hij heeft wel gelijk hoor. En we hebben het natuurlijk deftig gehouden zoals altijd.

Carpe Diem

Hopelijk zijn we de eerste vrijdag van oktober niet met ons tweetjes maar komen er nog een paar Kameraden ons vergezellen. Hopelijk tot dan.

Ijscafé Den Draver

Zandhoven, 31 augustus – In deze snelle tijden kan communiceren technisch gezien geen probleem meer zijn. Zo heb je bijvoorbeeld MSN. Ik maak er graag gebruik van. Een idee delen, een anekdote vertellen maar vooral afspraken maken. Meerdere kameraden maken gebruik van dit medium. “Menne kozzen” dat we zeggen, is ook heel vaak online. Op deze zondag had ik op die manier onder andere vernomen dat in Boom de zon haar best aan het doen was en dat hij zin had in een crème. Mmm, een “kremmeke”. Ik lust dat wel, meestal neem ik de klassieke Witte Dame. Zo hadden we snel een afspraak, hij kwam me oppikken in het verre Schoonaarde. Arriveren deed hij in z'n grijze open wagen mooi op het uur van de afspraak. Na een begroeting zei hij dat er nog kameraden langskwamen. Nog een kwart uur later zaten we al met vijf mensen in mijn ouderlijke tuin. Een flesje bubbels ging vlot naar binnen. Telefoon. Nachtmis vroeg of er nog een glaasje over was. “Natuurlijk”, zei ik. Vlug nog een flesje de diepvriezer in en een beetje tijd winnen met een geïmproviseerd hapje. Toen waren we al met zes en de zon liet haar stralen fel priemen. Op een onhandige manier haalde ik er de parasol bij. Vlug dat tweede glas voor verfrissing. Oké dan, wij weg, ons “kremmeke” gaan halen. Met de gps op het juiste adres kwamen we zonder vergissing vlot op onze bestemming, Ijscafé Den Draver. Mooie zaak met terras maar daar was net iets te weinig plaats voor ons groepje. Onze ogen gingen al vlug open als we een snelle jonge dame zagen passeren met flink uit de kluiten gewassen… coupes crème. Bij onze bestelling zat een bordje van vers fruit, mijn Dame Blanche, een coupe advocaat, eentje met Napoleon Mandarijn en twee verrassingcoupes. Schitterende presentatie en prima ijs. Wat een porties. Een echte verrassing. Bij het zien van deze “ijsjes” kwam spontaan een smile op ons gezicht. Het puffen en blazen was echt niet gespeeld. Deze crèmes zijn voor de grote eters onder ons. We supporterden dan ook voor onze kameraden. ’t Was lekker en aan vermaak en plezier geen gebrek. Nadien werd er ons zelfs een plastiek zakje aangeboden om het resterende fruit mee te kunnen nemen naar huis. Op onze terugweg maakten we een pitstop aan de basis te Dendermonde. Waar we op het terras nog genoten van een Duveltje of twee en enkele andere drankjes. Santé kameraden. Het werd schemer donker en ieder ging z'n eigen weg. Tot in den draai.

In beeld

Grote mannekes dans dans (Katuit 2008)

Dendermonde, 28 augustus – Reuzen dragen, men is er fier op. Jaar na jaar worden op het einde van de zomer de reuzen van Dendermonde van stal gehaald. En dat is dit jaar niet anders. Ook historische taferelen zoals de Walvis, de Knaptanden en de “Kopvleesfretters” worden geshowd in de straten van de stad. Het is dus Katuit. Net over de brug van Appels parkeer ik m'n diesel. Veel volk dus. Aangekomen in de basis (Sint-Joris) op de Grote Markt krijg ik na vijf minuten al bezoek van m'n beste maat en zijn Poolse madam. Verhalen en pintjes worden uitgewisseld. Drie gesprekken via mobieltje verder komt m'n ex-buurmeisje en haar vriend ons vergezellen. Leunend en steunend kijken we samen naar wat opgevoerd wordt. Swiffer en Marta hebben honger en verdwijnen richting eten. Halfweg de vertoning zitten nog eens vijf kameraden in de basis. Ik begroet ze met plezier en een traktatie volgt. Trakteren gebeurt kort nadien weer. Altijd fijn. Goliath, Mars en Indiaan passeren de ingang van het café, richting slaapplaats. Na een dansje natuurlijk. Vuurwerk. Vlug één kiekje voor de blog, met hulp van een jonge deerne. Twee Dendermondse dj’s starten hun set. Na nog enkele drankjes gaan we eventjes buiten en merken dat er aan de overkant van de markt ook muziek speelt. De luidsprekers aan “den Barley’s”, gevoed door elektronische dansplaten, laten menige voet bewegen. Weinigen moeten de dag nadien vroeg gaan werken maar ik wel, dus verlaat ik wijs men vrienden. Natuurlijk met een beetje spijt. Tot in de vroege uurtjes worden er nog heel wat kilometers gedanst. Een feest voor de overgebleven kameraden. Tot volgend jaar, met verlof ;)!

In beeld