Ijscafé Den Draver

Zandhoven, 31 augustus – In deze snelle tijden kan communiceren technisch gezien geen probleem meer zijn. Zo heb je bijvoorbeeld MSN. Ik maak er graag gebruik van. Een idee delen, een anekdote vertellen maar vooral afspraken maken. Meerdere kameraden maken gebruik van dit medium. “Menne kozzen” dat we zeggen, is ook heel vaak online. Op deze zondag had ik op die manier onder andere vernomen dat in Boom de zon haar best aan het doen was en dat hij zin had in een crème. Mmm, een “kremmeke”. Ik lust dat wel, meestal neem ik de klassieke Witte Dame. Zo hadden we snel een afspraak, hij kwam me oppikken in het verre Schoonaarde. Arriveren deed hij in z'n grijze open wagen mooi op het uur van de afspraak. Na een begroeting zei hij dat er nog kameraden langskwamen. Nog een kwart uur later zaten we al met vijf mensen in mijn ouderlijke tuin. Een flesje bubbels ging vlot naar binnen. Telefoon. Nachtmis vroeg of er nog een glaasje over was. “Natuurlijk”, zei ik. Vlug nog een flesje de diepvriezer in en een beetje tijd winnen met een geïmproviseerd hapje. Toen waren we al met zes en de zon liet haar stralen fel priemen. Op een onhandige manier haalde ik er de parasol bij. Vlug dat tweede glas voor verfrissing. Oké dan, wij weg, ons “kremmeke” gaan halen. Met de gps op het juiste adres kwamen we zonder vergissing vlot op onze bestemming, Ijscafé Den Draver. Mooie zaak met terras maar daar was net iets te weinig plaats voor ons groepje. Onze ogen gingen al vlug open als we een snelle jonge dame zagen passeren met flink uit de kluiten gewassen… coupes crème. Bij onze bestelling zat een bordje van vers fruit, mijn Dame Blanche, een coupe advocaat, eentje met Napoleon Mandarijn en twee verrassingcoupes. Schitterende presentatie en prima ijs. Wat een porties. Een echte verrassing. Bij het zien van deze “ijsjes” kwam spontaan een smile op ons gezicht. Het puffen en blazen was echt niet gespeeld. Deze crèmes zijn voor de grote eters onder ons. We supporterden dan ook voor onze kameraden. ’t Was lekker en aan vermaak en plezier geen gebrek. Nadien werd er ons zelfs een plastiek zakje aangeboden om het resterende fruit mee te kunnen nemen naar huis. Op onze terugweg maakten we een pitstop aan de basis te Dendermonde. Waar we op het terras nog genoten van een Duveltje of twee en enkele andere drankjes. Santé kameraden. Het werd schemer donker en ieder ging z'n eigen weg. Tot in den draai.

In beeld